Πνευματικός διάλογος με τον Γέροντα Μιχαήλ τον Ερημίτη από τα Καρούλια του Αγίου Όρους

Ό π. Μιχαήλ, ό Ζηλωτής μοναχός πού ζει σε μια ερη­μιά ανάμεσα στα Κατουνάκια και τα Καρούλια, είναι ένας άνθρωπος εκπληκτικά ανόμοιος με τους άλλους τους καλογήρους.

Όχι τόσο επειδή τούτος εδώ ό καλόγερος με την καθαρότητα της καρδιάς, την απλότητα καί την α­γαθότητα πού τον διακρίνουν κατορθώνει να συγκινήσει κάθε διαβάτη πού θα ζητούσε να ξαποστάσει για λίγο στο φτωχικό του καλύβι, όσο γιατί ό π. Μιχαήλ, αν καί Ζηλωτής καί πραγματικός ασκητής, ωστόσο στα μεγάλα προβλήματα της ζωής δείχνει να έχει προσβάσεις καθό­λου ευκαταφρόνητες.

Ερώτηση: Ποιο είναι, γέροντα, το όνομα σας;

Απάντηση: Πάτερ Μιχαήλ, αμαρτωλός, ελεεινός, τα­λαίπωρος κι ακατάστατος.

Ερώτηση: Πόσα χρόνια έχεις εδώ;

 Απάντηση: Δεν έχει σημασία αγαπητέ μου. Σημασία έχει το να ‘χει κανείς αυτό πού πρέπει, δηλαδή το αντίκρισμα Να εκτελεί με συνέπεια τα καθήκοντα του.

Ερώτηση: Καί ποια είναι αυτά;

Απάντηση:  Νηστεία,  αγρυπνία,  προσευχή,  ουράνια χαρίσματα λαβών, όπως λέει καί το βιβλίο. Ποιος τηρεί αυτά με συνέπεια;

Ερώτηση: Δεν τα τηρείτε; Ας τα πάρουμε ένα, ένα. Νηστεία, έχετε. Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή δεν τρώ­τε…

Απάντηση: Ποιος στο ‘πε; Κι αν τρώω Τρίτη, Πέμπτη καί Σάββατο το διπλό, τότε που είναι ή νηστεία της Τε­τάρτης; Ένα πορτοκάλι ισοδυναμεί μ’ ένα αυγό.

Τι να το κάνω αν δεν τρώω αυγό καί τρώω δυο πορτοκάλια; Άλ­λα ας μη ξεχνάμε, νηστεία δεν είναι μόνο ή αποχή άπ’ τα φαγητά. Νηστεία σημαίνει κυρίως νέκρωση των παθών.

Ακινητοποίηση των αισθήσεων κι όχι αποχή από το κρέας, το τυρί καί το γάλα.

Ερώτηση: Είστε μόνος εδώ ή μένει μαζί σας καί άλ­λος;

Απάντηση: Μόνος. Ολομόναχος. Βέβαια, εννοείται, είμαι συντροφιά με το Θεό. Μόνος του δεν μπορεί να ζή­σει κανείς. Χωρίς το Θεό ή ζωή γίνεται κόλαση.

Ερώτηση: Καί με Τι συντηρείστε;

Απάντηση: Έχω εργόχειρο. Φτιάχνω μικρά πρεσαριστά σταυρουδάκια. Έχω πρέσα.

Ερώτηση: Βγαίνει μ’ αυτό τον τρόπο το μεροκάματο;

Απάντηση: Όχι απλώς βγαίνει, αλλά καί περισσεύει. Μακάρι να ‘ταν κι άλλος να φάει. Τα υλικά, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν. Εκείνο πού λείπει είναι ή αρετή. Δεν λέω λόγια καί υπερβολές, αλλά την αλήθεια.

Ερώτηση: Όμως μέσα στον κόσμο ύπερπλεονάζει ή αμαρτία. Το ξέρετε;

Απάντηση: Γιατί, στο Άγιο Όρος μήπως δε συμβαί­νει το ίδιο; Αν, όπως λέτε στον κόσμο ύπερπλεονάζει ή αμαρτία, τότε ύπερπλεονάζει κι ή χάρη. Ξέρετε μήπως να μου πείτε κι εμένα έστω ένα χώρο πού να ύπερπλεονάζει ή αρετή; Πέστε μου για να σας πω μπράβο.

Ερώτηση: Υπάρχουν εδώ στο Όρος άνθρωποι πού

διαθέτουν αρετή;

Απάντηση: Όλοι είναι καλοί καί άγιοι. Εγώ είμαι ο τελευταίος καλόγερος. Δέστε τους μοναχούς πού ζουν στην πρώτη γραμμή του πυρός, μέσα στα μοναστήρια, πού είναι αναγκασμένοι να κάνουν υπακοή. Είναι μικρό πράγμα αυτό; Όποιος έχει υπακοή έχει αγάπη, ταπείνω­ση, υπομονή.

Ερώτηση: Κι εμείς οί λαϊκοί; Που θα πρέπει να κά­νουμε υπακοή;

Απάντηση: Στην οικογένεια σας, Στη γυναίκα καί τα παιδιά σας. Ό άντρας λ.χ. μέσα στην οικογένεια θα πρέ­πει κι αυτός να κάνει υπακοή στη γυναίκα καί τα παιδιά του. Ό έγγαμος δε θα πρέπει ποτέ να επιβάλει μέσα στην οικογένεια του τη γνώμη του βάναυσα καί σκληρά, αλλά να υποτάσσεται κι αυτός στο όνομα της αγάπης. Ή υπα­κοή δεν είναι μόνο υποχρέωση των καλογήρων, αλλά κάθε χριστιανού. Σκεφθείτε έναν πνευματικό, έναν έξομολόγο πού θέλει πάντα να επιβάλει στον εξομολογούμενο τη γνώμη του εν ονόματι, δήθεν, της αρετής. Τι λέτε, εί­ναι αυτός σωστός πνευματικός; Νομίζω πώς καί ό εξομολόγος έχει το ίδιο καθήκον, να κάνει υπακοή στα πνευ­ματικά του παιδιά μόνο καί μόνο από ενδιαφέρον για διατήρηση της ενότητας μέσα Στην Εκκλησία κι από ε­πιθυμία ό άνθρωπος να δέχεται ελεύθερα κι όχι καταπιε­στικά τίς εντολές του Θεού.

Ερώτηση: Δηλαδή καί εμείς οι λαϊκοί πού δεν είμαστε καλόγεροι μπορεί να σωθούμε;

Απάντηση: Μα Τι λέτε; Οί κοσμικοί δε βρίσκονται σε κατώτερη μοίρα από τους μοναχούς καί νομίζω είναι α­μαρτία μεγάλη να κάνει κανείς

διαχωρισμούς μέσα στην Εκκλησία καί να κάθεται να ασχολείται με παιδαριώδη ζητήματα, όπως λ.χ. ποιος δρόμος είναι καλύτερος. Ό μοναχικός ή ό δρόμος των κοσμικών; Ξέρετε, όλοι οί δρόμοι καί οί λεωφόροι καί τα μονοπάτια καί τα καντούνια εξυπηρετούν το ίδιο ζωτικές ανάγκες μέσα στη ζωή. Όλοι οί δρόμοι οδηγούν στο Θεό. Όποιον καλέσει ό Θεός να γίνει καλόγερος βεβαίως θα γίνει. Αλίμονο όμως αν όλος ό κόσμος εγκαταλείψει τίς πόλεις καί τα χωριά του για να πάει στο μοναστήρι. Τότε θα έλθει μια μέρα πού θα εκλείψει από τη γη καί το γένος των μονα­χών.

Ερώτηση: Το μετάνιωσες πού ήλθες εδώ;

Απάντηση: Για όνομα του Θεού. Κάθε άλλο. Μη γέ­νοιτο. Μη γένοιτο. Άλλωστε, μήπως το καταλάβαμε πώς ήλθαμε εδώ καί μήπως καθόμαστε μόνοι μας;

Ερώτηση: Άλλα με ποιόν;

Απάντηση: Με το Θεό. Μόνος του εδώ δεν θα μπο­ρούσε κανείς να μείνει ούτε στιγμή.

Ερώτηση: Τον έχεις δει ποτέ το Θεό;

Απάντηση: Τι να σας πω τώρα. Αυτή ή ερώτηση, συγγνώμη, αλλά είναι λίγο…

Ερώτηση: Βλακεία; Πες το.

Απάντηση: Όχι βλακεία, αλλά μοιάζει μ’ εκείνο του Θωμά πού είπε ότι αν δεν δω με τα μάτια μου δεν πρόκειται να πιστέψω.

Ερώτηση: Ξέρετε όμως, Εγώ είμαι ολιγόπιστος.

Απάντηση: Εγώ είμαι χειρότερος.

Ερώτηση: Έχεις δει κάποιο θαύμα;

Απάντηση: Θαύματα κάθε μέρα βλέπουμε. Όμως, ξέ­ρεις, ό κακός ό άνθρωπος καί χίλια θαύματα να δει δεν πιστεύει. Ακόμα καί νεκρός να αναστηθεί, πάλι δε θα το πιστέψει.

Ερώτηση: Ποιο συγκεκριμένο θαύμα έχεις δει;

Απάντηση: Υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα άπ’ αυτό εδώ; Εγώ ό ταπεινός κι ελεεινός να ζω μονάχος εδώ στην έρημο… Κάνε μου τη χάρη. Θέλω να το συλλάβεις. Υπάρχει άπ’ αυτό μεγαλύτερο θαύμα; Εγώ πιστεύω πώς οπωσδήποτε αυτό είναι θαύμα. Ή δέστε κάτι ακόμα. Το ότι τόσα νέα παιδιά σήμερα ξεκινούν καί από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, άπ’ όλη την οικουμένη, άλλος άπ’ την Αμερική, άλλος άπ’ την Ασία, άλλος άπ’ την Ευρώπη καί σήμερα βρίσκονται εδώ στο Άγιο Όρος, αυτό δεν είναι θαύμα;

Ερώτηση: Τώρα έχουν έλθει στο Άγιο Όρος και πολ­λοί μορφωμένοι. Αυτό δεν είναι σημαντικό;

Απάντηση: Τι να τα κάνεις τα γράμματα; Καλά είναι, όμως αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου. Άμα δε έχεις μέσα σου το Θεό, δεν αξίζουν τα γράμματα.

Ερώτηση: Τελευταία δημοσιεύονται στον Τύπο μερι­κές πληροφορίες από τα σκάνδαλα κληρικών. Τι εντύπω­ση σας κάνει αυτό;

Απάντηση: Ό καθένας μας είναι πολύ εύκολο να πέ­σει καί να κατρακυλήσει. Ό κίνδυνος αυτός εκδηλώνεται για τον άνθρωπο καί στα βαθιά γηρατειά. Μόνο ή πλάκα του τάφου θα τον απομακρύνει. όμως είναι αστείο να λέμε πώς σήμερα το μεγαλύτερο σκάνδαλο μέσα στην Εκκλησία είναι οΐ ανθρώπινες πτώσεις. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο δεν είναι αυτό αλλά ή σιωπή της Εκκλησίας μπροστά στα προβλήματα των καιρών. Ή Εκκλησία, ε­νώ κατέχει την Αλήθεια, την κρατάει κρυμμένη καί δεν την φέρνει στο φως. Ή Ένοχη σιωπή της Εκκλησίας εί­ναι σήμερα το μεγαλύτερο σκάνδαλο .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΘΩΣ . ΟΡΟΣ ΑΓΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ. ΤΑΣΟΣ ΜΙΧΑΛΑΣ 1981.

Πηγή : Simeiakairwn. WordPress

Ο μακαριστός Γέροντας Μάρκελλος μιλάει για τους αόρατους ασκητές στο Άγιον Όρος

Έχουμε ακούσει τον Γέροντα Παΐσιο. π. Μάρκελλε, να βεβαιώνει την ύπαρξη των γυμνών ασκητών την συνεχή, καθώς αναπληρώνονται κατά θαυμαστό τρόπον οι εις Κύριον απερχόμενοι εξ αυτών.

Θα έχετε ακούσει κι εσείς ασφαλώς πολλά. Μιλήστε μας για αυτούς, αλλά και για άλλα απλά και απλοϊκά γεροντάκια πού έζησαν στο Περιβόλι της Παναγίας και το κατεκόσμησαν ωσάν άνθη μυρίπνοα, πνευματικά.

Γ.Μ.: Για τούς αοράτους γυμνούς ασκητές, έχουμε πράγματι ακούσει πολλά. Μ.Μ.: Όπως:

Γ.Μ.: Να σάς πω μίαν ιστορία τους: Ήταν ένας δόκιμος, Ιωάννης το όνομα του, τον όποιον είχε υποτακτικό ένα Γέροντα πολύ σκληρό. Ό Ιωάννης δεν αναπαυόταν κοντά του, γιατί δεν τον βοηθούσε πνευματικά να βρει τη νοερά προσευχή, τον δυσκόλευε στην άσκηση κλπ.. Πήγε λοιπόν ό Ιωάννης -επειδή ήτο φιλότιμο παιδί και ήθελε να προκόψει στην αρετή- κι έκανε Πνευματικό έναν άλλο Γέροντα στα Καυσοκαλύβια. Αυτός τον συμβούλευσε να σηκώνεται τη νύκτα, την ώρα πού κοιμόταν ό Γέροντας του και να κάνει τότε τα πνευματικά του καθήκοντα, τον αγώνα του. Πράγματι ό Ιωάννης σηκωνόταν τη νύκτα και αγωνιζόταν κρυφά. Όμως ό Γέροντας του τον πήρε είδηση και τον μάλωσε, γιατί κάνει άλλα από αυτά πού τον πρόσταξε αυτός. Τί να κάνει ό Ιωάννης, αποφάσισε να σηκώνεται να φεύγει τις νύκτες για να μη τον παίρνει είδηση ό Γέροντας.

Σηκωνόταν λοιπόν μόλις κοιμόταν ό Γέροντας του και πήγαινε στο Κυριάκο της σκήτης κι εκεί έξω ‘από τον νάρθηκα έκανε μετάνοιες, προσευχές, αγρυπνούσε με άσκηση και κόπο πολύ. ‘ Μία βράδια εκεί πού προσευχόταν, βλέπει να έρχεται ένας από αυτούς τούς γυμνούς ασκητές, αρκετά ηλικιωμένος. Πλησιάζει ό ασπρομάλλης αυτός Γέροντας χωρίς να δει τον Ιωάννη -γιατί ήτο σκοτάδι- στέκεται μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας, την σταυρώνει κ ή πόρτα ανοίγει! Μπαίνει, προχωρεί στο κέντρο του ναού, πέφτει στα γόνατα, σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και αρχίζει να προσεύχεται μεγαλοφώνως.

Προσευχόταν ώρα πολλή. Όταν τελείωσε, βγαίνει έξω, σταυρώνει πάλι την πόρτα και ή πόρτα κλείνει! Σαν να μη μπει και να μη βγήκε κανείς… Ξεκινά και παίρνει τον δρόμο ανηφορικά, να πάει στην κορυφή του ‘Άθωνας. Μόλις είδε όλα αυτά ό Ιωάννης, λέει συγκλονισμένος μέσα του. Να, αυτός είναι Γέροντας για μένα. Αυτόν θα επακολουθήσω. Τον παίρνει λοιπόν κατά πόδα. Μπροστά ό γέροντας, πίσω ό υποτακτικός σε αρκετή απόσταση,« να μη τον καταλάβει.

Λίγο πριν φθάσουν στην Παναγία -ένα εκκλησάκι κάτω από την αθωνική κορυφή όπου σταματούν συνήθως οι προσκυνηταί για να ξεκουραστούν λίγο ή να περάσουν τη νύκτα- φοβήθηκε ό Ιωάννης μη τυχόν πάρει άλλο μονοπάτι ό Γέροντας κα τον χάσει. Τάχυνε λοιπόν το βήμα για να τον φθάσει, για να πάρει την ευχή του και να του ζητήσει να τον κάνει υποτακτικό. Μόλις τον πλησίασε, τον κατάλαβε ό Γέροντα! ασκητής. Σταματάει λοιπόν, γυρνάει και του λέει κάπως «άγρια»:

– Που πηγαίνεις;

– Γέροντα, ήλθα να πάρω την ευχή σου. Σε παρακαλά να με πάρεις δόκιμο κοντά σου, γιατί δεν αναπαύομαι στον Γέροντα μου.

– Εκεί πού μένουμε εμείς, είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες. Δεν μπορείς να ζήσεις εκεί. Θα πάς πίσω στον Γέροντα σου.

– Μα ό Γέροντας μου με πιέζει πολύ. Έχω πολλές δυσκολίες, άγιε Γέροντα.

– Όχι, παιδί μου, εκεί θα πάς. Εκεί θα μείνεις και από εκεί θα βρεις τον παράδεισο.

– Να ‘ναι ευλογημένο. Εφ’ όσον δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, να ‘ναι ευλογημένο. Θα γυρίσω πάλι πίσω

Παίρνει την ευχή και κάνει να φύγει. Τον φωνάζει ο ασκητής. Με λαχτάρα γυρίζει και ακούει να του λέει: Πρόσεξε, παιδί μου, ετοιμάσου γιατί σε λίγο καιρό θα φύγεις από αυτό τον κόσμο και θα φύγεις μέσα από αυτή την υπακοή. Δεν θα αλλάξεις Γέροντα. – Να ναι ευλογημένο, λέει πάλι ό Ιωάννης. Κατεβαίνει, πάει στον Πνευματικό του, έτσι κι έτσι του λέει βρήκα έναν αόρατο γυμνό ασκητή και του ζήτησα να με κάνει υποτακτικό του, αλλά αυτός μου είπε κάνω υπακοή και να παραμείνω στον Γέροντα μου και σε λίγες ήμερες μου είπε ότι θα φύγω από αυτό τον κόσμο. Όπως σου είπε έτσι θα κάνεις και έτσι θα γίνει, του είπε ό Πνευματικός του. Πράγματι σε λίγο διάστημα τελείωσε ό δόκιμος Ιωάννης, εκοιμήθη!

Όταν ηλθε ή ώρα και έκαναν την εκταφή, από την αγία κάρα του έτρεχε μύρο! Τα έχασαν οι Γεροντάδες. Τόσο νέος υποτακτικός, μάλιστα δόκιμος και όμως απέκτησε την χάρη! Με αυτό το περιστατικό βλέπετε τί σημαίνει υπακοή. Δίπλα σ’ αυτόν τον σκληρό Γέροντα και όμως από εκεί θα πάς στον παράδεισο, του είπε ό ασκητής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΛΌΓΟΣ ΑΘΩΝΑΣ ΤΕΥΧΟΣ 10 ΠΕΙΡΑ ΠΑΤΕΡΩΝ

Πηγή :simeiakairwn. wordpress