Το τυπικό της Προσευχής του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη.

Το τυπικό της Προσευχής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Ο Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας να εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και συμβουλευόμενος έμπειρους Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τίς δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο που είχε, τον τόπο που έκανε την άσκηση του, ρύθμιζε και το τυπικό του. Έλεγε ότι «ο μοναχός πρέπει να μπει σ' ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεων του και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο και λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει η συνήθεια. Κάτι που το συνηθίζει ο οργανισμός και χωρίς να το έχει ανάγκη, όταν έρθει η ώρα θα το ζητήσει».

Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ένατη και Εσπερινό, και μετά έτρωγε κάτι.

Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και μερικές ώρες κομποσχοίνι.

Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και άρχιζε τον κανόνα και εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι.

Όταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο και με το φώτισμα άρχιζε πάλι τα πνευματικά. Όταν ήταν απερίσπαστος από τον κόσμο, έκανε την κάθε Ώρα στην ώρα της και ενδιάμεσα εργοχειρούσε λέγοντας την ευχή. Για ένα διάστημα ξεκουραζόταν αμέσως μετά την δύση του ηλίου, όλη τη νύχτα αγρυπνούσε και υστέρα ξεκουραζόταν λίγο το πρωί. Το μεσημέρι δεν αναπαυόταν.

Δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για τυπικό του Γέροντα όταν έκανε άσκηση νεώτερος στην έρημο του Σινά, διότι «ο πας δρόμος αυτού ην προσευχή αέναος και έρως προς Θεόν άνείκαστος», και πολλές ώρες εργόχειρο χωρίς να τον κουράζει.

Τότε δεν έβλεπε ανθρώπους, ήταν τελείως αμέριμνος και απερίσπαστος.

Όταν ήταν στον Τίμιο Σταυρό διάβαζε μόνο τον εξάψαλμο, τον κανόνα του Μηναίου και το απόγευμα το Θεοτοκάριο του αγίου Νικόδημου. Τα υπόλοιπα τα έκανε με κομποσχοινι.

Στην Παναγούδα έκανε τρία κομποσχοίνια (3ΟΟάρια) στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στον Τίμιο Πρόδρομο, ένα στον Άγιο της ημέρας και ένα στον Άγιο του. Μετά τα επαναλάμβανε για τους ζώντες και πάλι τρίτη φορά για τους κεκοιμημένους, και ευχόταν για ειδικές περιπτώσεις.

Στα τελευταία του, παρά τον κόσμο πού τον απασχολούσε όλη την ημέρα, έκανε πάνω από 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια μετρητά, εκτός από τον κανόνα και την ακολουθία του.

Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες. Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις που ο όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.

Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τις μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην Παναγούδα.

Ο Γέροντας δεν παρέβαινε χωρίς λόγο το τυπικό του. Το τηρούσε με ζήλο. Ήταν ακριβής μοναχός. «Τέσσερις να με κρατάνε, τον κανόνα μου δεν τον αφήνω», έλεγε. Δηλαδή και όταν ήταν πολύ άρρωστος, ώστε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, πάλι τον κανόνα του δεν τον άφηνε. Θεωρούσε μεγάλη ζημία πνευματική να αφήσει χρέη και να μην εκτέλεση τα μοναχικά του καθήκοντα. «Την ημέρα εκείνη είμαι...» (κουνούσε το κεφάλι του εννοώντας όχι καλά).

Στα τελευταία χρόνια που είχαν αυξηθεί οι επισκέπτες και δεν τον άφηναν να κάνει στην ώρα του τον Εσπερινό, έλεγε, «για να μην χάσω την ακολουθία κάνω τον Εσπερινό με κομποσχοινί το πρωί και λέω το "Φως ίλαρόν" την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος». Συνάμα ήταν τελείως ελεύθερος. Ενίοτε, όταν υπήρχε ανάγκη, τα θυσίαζε όλα χάριν της αγάπης. Έκανε την αγρυπνία του όχι προσευχόμενος, αλλά συμπάσχοντας και παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ο Θεός «έλεον θέλει και ου θυσίαν».

Από το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του σε πνευματικό του τέκνο φαίνεται εν μέρει και το τυπικό του Γέροντα: «Δια το πρόγραμμα που μου γράφετε, εάν έχετε ευκαιρία, δοκιμάσετε ένα διάστημα μικρό, το εξής: Με την ανατολή του ηλίου να αρχίζετε την Πρώτη Ώρα. Ένα τέταρτο ή Ώρα, ένα τέταρτο μετάνοιες και κομποσχοίνι για τα παιδάκια –«πάντα ανθρωπον ερχόμενων εις τον κόσμο»- να φυλαχτούν αγνά στον κόσμο, και για όσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται και ο εαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, την ευχή άλλη μισή ώρα και έτσι συμπληρώνεται μία ώρα μετά την ανατολή, (καί τελειώνει) η Πρώτη Ώρα. Δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, εάν υπάρχει διάθεση, ή ψαλμωδία. Εννοώ ελεύθερα, άνετα να κινείται η ψυχή σε ότι θέλει το πνευματικό ή καμιά δουλειά που έχει (εργόχειρο).

Μετά να αρχίζετε την Τρίτη Ώρα, επίσης όπως την Πρώτη, με τη διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη στον κλήρο, και εις τα έθνη να έλθουν εις επίγνωσιν αληθείας. Νομίζω δεν είναι αμαρτία να λέγει κανείς, "Κύριε, ο το πανάγιόν Σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα...". Το ίδιο μετά από την Τρίτη Ώρα άλλες δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση ή άλλη απαραίτητη εργασία, και μετά το ίδιο την Έκτη Ώρα, με την διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη εις τον κόσμον, να δίδει μετάνοια ο καλός Θεός. Μετά δύο ώρες το ίδιο ή ξεκούραση μέχρι την Ένατη, και μετά (κάνετε) την Ένατη με τον ίδιο τρόπο αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, και μετά Εσπερινό.

»Διά δε φαγητό δεν αναφέρω, διότι αυτό θα το ρυθμίσετε ανάλογα με την αντοχή σας. Το μόνο θα πρέπει να μη φθάνει κανείς σε σημείο ζάλης, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, για να εχει διαύγεια να πολεμά καλύτερα, διότι η πάλη γίνεται με λογισμούς και χρειάζεται ο νους να βοηθιέται στις αρχές της πνευματικής ζωής, δια να βρούμε την αλήθεια. Όταν όμως ο άνθρωπος βρει την αλήθεια, τον Χριστό, η λογική δεν του χρειάζεται πλέον. Το ίδιο και όταν ο άνθρωπος προχώρηση, δεν του χρειάζεται τέτοια διαύγεια πού αναφέρω να επιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον από τον εαυτό του και κινείται έξω από την έλξη της γης και φωτίζεται όχι από τον αισθητόν ήλιον, από δημιούργημα, αλλά από τον Δημιουργό.

Μετά τον Εσπερινό και το Απόδειπνο, να επιδιώκεις τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου προσευχή. Η μαζί με το Απόδειπνο και τον κανόνα σου να συμπληρώνεις τις τρεις ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες για προσευχή. Μετά να κοιμάστε έξι ώρες και μετά Μεσονυκτικό και Όρθρο. Μπορείτε να διαβάζετε ορισμένα και μετά να λέτε την ευχή. Δια να μην έχετε την αγωνία (ή να κοιτάζετε την ώρα) ή να προσέχετε στα κομποσχοίνια, βάζετε το ξυπνητήρι να χτυπά μετά από όσες ώρες θέλετε να προσευχηθείτε.

Προσπαθήστε να κάμετε έστω και το 1/5 άπ' ότι σας γράφω, προκειμένου να μη σας δημιουργηθεί άγχος δια να μην πάθετε όπως τα κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, πού εάν τα δυσκολέψουν στις αρχές στο ζυγό, μόλις δουν το ζυγό και καταλάβουν ότι θέλουν να τα ζέψουν στο χωράφι, φεύγουν».

Από αυτό το τυπικό βλέπομε ότι το πνεύμα του Γέροντα ήταν η πολύ πνευματική απασχόληση αλλά με άνεση και διάθεση.

Σε άλλον μαθητή του, που και αυτός έκανε άσκηση μόνος του, έδωσε το εξής τυπικό, οπού φαίνονται και άλλες λεπτομέρειες για τον μοναχικό κανόνα και την ιδιαίτερη αγρυπνία:

1. Μοναχικό τυπικό
"Όταν έχουμε ισημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο).
Ώρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ένατη και Εσπερινός.
Ώρα 4μ.μ.: Δείπνο, εκτός Δευτέρας, Τετάρτης, και Παρασκευής.
Απόδειπνο με το ηλιοβασίλεμα.
Ώρα 3π.μ.: "Έγερσης.
Ώρα 3-4 π.μ.: Κανόνας.
Ώρα 4π.μ.: Ακολουθία.
Ώρα 11 π.μ.: Γεύμα (όταν έχει μία τράπεζα).
Ώρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Εργόχειρο.

2. Μοναχικός κανόνας
1. Ένα 300άρι κομποσχοίνι για τον Κύριο με σταυρούς και μικρές μετάνοιες, μέχρι να ακουμπά το χέρι στο γόνατο. Δεν βλάπτει, αν λυγίζουν λίγο τα γόνατα. Βοήθα να μην κουράζονται τα γόνατα, και δίνει μια κατάνυξη, γιατί με την γονυκλισία δείχνουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό.
2. Ένα 100άρι για την Παναγία «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με», με μικρές μετάνοιες και σταυρούς, όπως και προηγουμένως.
3. «Δόξα... και νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ο Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.
4. Τον Ν' ψαλμό («Ελέησον με ο Θεός...») με χαμηλή φωνή και μεγάλες μετάνοιες, όσες χρειασθούν μέχρι να τελείωση ο ψαλμός.
5. Τροπάρια προς την Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Αγαθή...», «Την πασαν ελπίδα μου...» κ.α. με μεγάλες μετάνοιες.
6. «Σοι δόξα πρέπει, Κύριε ο Θεός ημών...». Δοξολογία, χαμηλοφώνως με μεγάλες μετάνοιες.
7. «Άξιον εστί...» με μεγάλες μετάνοιες.
8. «Δόξα... και νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ο Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.

Οι μετάνοιες μπορεί να είναι πυκνές ή αραιές, ανάλογα με την διάθεση του καθενός.

Αυτή είναι η πρώτη φάση για τον εαυτό μας. Τα ίδια επαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου» και «Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου». Προσευχή για τον κόσμο. Μπορούμε να μνημονεύουμε και ονόματα πού έχουν ανάγκη.

Τα ίδια πάλι για τρίτη φορά λέγοντας: «Ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς των δούλων σου». «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθησαν τους δούλους σου».

Στο τέλος κάνουμε ένα 100άρι για τον Άγιο της Μονής. Ύστερα διαβάζουμε την ακολουθία και μετά ξεκουραζόμαστε λίγο.

Προτού να κοιμηθή ο μοναχός, να σταύρωση τα χέρια του στο στήθος και να λέγει νεκρώσιμα τροπάρια, για να θυμάται τον θάνατο.

Ο κανόνας του μεγαλόσχημου είναι 300 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια (εκατοστάρια), του ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια και του δοκίμου 60 μετάνοιες και 6 κομποσχοίνια.

3. Τυπικό αγρυπνίας με κομποσχοίνι
1. Δόξα σοι ο Θεός... 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνια
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε... (1)
2. Κύριε Ίησοϋ Χριστέ Ελέησον με (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. (1)
3. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους πατέρας)(3)
Ύπεραγία Θεοτόκε... (δια τους πατέρας) (1)
4. Σταυρέ του Χριστού... (3)
5. Κύριε Ιησού Χριστέ... (υπέρ των κεκοιμημένων) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε... (υπέρ των κεκοιμημένων)(1)

Παράκλησις-Ανάγνωσης.

6. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους ευεργέτες) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. (δια τους ευεργέτες) (1)
7. Κύριε Ιησού Χριστέ…(δια το κόσμο) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. …(δια το κόσμο) (1)
8. Κύριε Ιησού Χριστέ.. (δια τους ασθενείς) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. .. (δια τους ασθενείς) (1)
9. Κύριε Ιησού Χριστέ.. ..(δια την αδελφότητα) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. ..(δια την αδελφότητα) (1)

Δια τους νεκρούς, εις Αγίους που τους ευλαβούμαστε ιδιαιτέρως.

Από τα παραπάνω φαίνεται η ελευθερία του Γέροντα, που δεν δεσμεύεται από τυπικά και κανόνες. Έδωσε ένα μέτρο για να βοηθήσει τον μοναχό, αλλά το θέμα του ύπνου και του φαγητού δεν το καθόρισε λεπτομερώς. Άφησε να το ρύθμιση ο ίδιος ανάλογα με τίς δυνάμεις και την αγωνιστικότητα του. Την δική του υψηλή ζωή, δεν την επέβαλε σε κανένα. Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε στο ίδιο καλούπι. Άνετα μπορεί να διακρίνει κανείς μερικά στοιχεία, όπως την μετάνοια, την δοξολογία, και την προσευχή για ζώντες και κεκοιμημένους.

Τέλος παραθέταμε τυπικό αγρυπνίας που έδωσε σε γυναικείο Μοναστήρι για την κατ' ιδίαν αγρυπνία στο Κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η προσευχή για τον κόσμο.

4. Σειρά αγρυπνίας
Τον κανόνα τον κάνουμε στην αρχή ή στο τέλος της αγρυπνίας, όπως προτίμα ο καθένας. Αρχίζομε με λίγη μελέτη.

Μετά κάνουμε τα εξής κομποσχοίνια λέγοντας:
1 300άρι: Δόξα Σοι ο Θεός ημών, δόξα Σοι.
1 100άρι: Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Μετά, Δόξα και νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια· δόξα σοι, ο Θεός (εκ γ'.) Κύριε, ελέησόν γ'. Δόξα και νυν. ο Ν' Ψαλμός. «Υπό την σήν εύσπλαγχνίαν...». Δοξολογία και «Άξιον εστίν». Όλα αυτά γίνονται με μετάνοιες.

Μετά συνεχίζομε ως έξης:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
1 100άρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με.

Μετά κάνομε την Παράκληση (προαιρετικά).
1 100άρι: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.
1 100άρι: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (για την μετάνοια).
1 100άρι: Άγιε (Απόστολε) του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Ιωάννη Θεολόγο για την αγάπη).
1 100άρι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Αρσένιο για την υγεία).

Μετά τα εξής αιτήματα: Για τους Γεροντάδες:
1 300άρι: Κύριε Ίησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου.
1 100άρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου.

Για την αδελφότητα:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.
1 100άρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Για τους κεκοιμημένους:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσαν τους δούλους σου.
1 100άρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσαν τους δούλους σου.

Για τους ευεργέτες:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου.
1 100άρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου

Τρία κομποσχοινια 300άρια με γενικό αίτημα ως εξής.
- Θεέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
- Μνήσθητι Κύριε τους άρχοντες (προέδρους, υπουργούς...) και βοήθησαν αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
- Μνήσθητι Κύριε τα παιδιά πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
- Μνήσθητι Κύριε τίς προβληματικές οικογένειες και τους διαζευγμένους.
- Μνήσθητι Κύριε τα ορφανά όλου του κόσμου, όλους τους πονεμένους και τους αδικημένους στην ζωή, τους χήρους και τίς χήρες.
- Μνήσθητι Κύριε όλους τους φυλακισμένους, τους αναρχικούς, τους ναρκομανείς, τους Φονείς, τους κακοποιούς, τους κλέφτες, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
- Μνήσθητι Κύριε όλους τους ξενιτεμένους.
- Μνήσθητι Κύριε όλους όσους ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
- Μνήσθητι Κύριε την Εκκλησία μας, τους πατέρες (κληρικούς) της Εκκλησίας και τους πιστούς.
- Μνήσθητι Κύριε όλες τίς μοναστικές αδελφότητες, ανδρικές και γυναικείες, τους γέροντες και τίς γερόντισσες και όλες τίς αδελφότητες και τους αγιορείτες πατέρες.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που είναι σε καιρό πολέμου.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
- Μνήσθητι Κύριε τους φτωχούς, άστεγους και πρόσφυγες.
- Μνήσθητι Κύριε όλα τα έθνη, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
- Μνήσθητι Κύριε τίς ταλαιπωρημένες, εγκαταλελειμμένες, αδικημένες, δοκιμασμένες οικογένειες και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ' αυτές.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
- Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου που ζήτησαν τίς προσευχές μας.

Οι κεκοιμημένοι να βοηθηθούν μόνοι τους δεν μπορούν και περιμένουν από εμάς να τους βοηθήσουμε, όπως περιμένουν οι φυλακισμένοι μια πορτοκαλάδα.

Διάλειμμα στην αγρυπνία δεν υπάρχει· οποίος θέλει, ας κάνει.

Ο Γέροντας επιθυμούσε ο μοναχός που ασκείται μόνος να έχει τυπικό, για να τον βοηθά στον αγώνα του. Συμβούλευε: «Να προετοιμάζεσαι από το κελί με προσευχή για το διακόνημα και από το διακόνημα για το κελί. Έτσι θα είσαι πάντα ήρεμος και χαρούμενος. Όταν είναι κανείς αφηρημένος, το μυαλό του γυρνάει. Βοηθά να έχει κανείς ένα πρόγραμμα από το πρωί, για να μη δημιουργείται σύγχυση από τους λογισμούς».

Σε όσους δεν είχε ευθύνη πνευματική και δεν μπορούσε να τους παρακολούθηση δεν έδινε τυπικό. Φοιτητής του ζήτησε κάποτε να του δώσει ένα τυπικό, ο Γέροντας του απάντησε: «Δεν μπορώ, διότι ο γιατρός, όταν δώσει μια συνταγή στον άρρωστο, πρέπει να είναι κοντά του για να τον παρακολουθεί». Περιορίσθηκε να του δώσει μόνο μερικές ωφέλιμες συμβουλές για την πνευματική ζωή.

Σεβόταν απεριόριστα ότι είχαν ορίσει οι άγιοι Πατέρες. Σε κάποιον που αυθαιρετούσε χωρίς λόγο στο τυπικό της ακολουθίας του έκανε την εξής παρατήρηση: «Εντάξει, δεν χάλασε ο κόσμος, αν αλλάξουμε κάτι, αλλά έτσι βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους αγίους Πατέρες».

Ο Γέροντας τήρησε με σεβασμό και ευλάβεια τα τυπικά της Εκκλησίας και βοηθήθηκε άπ' αυτά να φθάσει σ' ένα πνευματικό τυπικό και να βρει το πιο ουσιαστικό: την διαμονή της αδιάλειπτου προσευχής, ή οποία μας ενώνει με τον Θεό.

Πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Άγιε του Θεού Ελευθέριε πρέσβευε υπέρ ημών. Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον και Ένδοξον Ιερομάρτυρα Ελευθέριο.

 

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

ΚΑΝΩΝ  ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ  ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ

ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ

Ποίημα Γερασίμου Μονάχου Μικραγιαννανίτου.

Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασιν των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου. Και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

Θεός Κύριος (δ΄) και το εξήςτου Αγίου.

Ήχος Δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως Ιεράρχης και στερρός Αθλοφόρος, και πρεσβευτής υπέρ ημών προς τον Κτίστην, Ιερομάρτυς Πάτερ Ελευθέριε, πάσης ελευθέρωσον, προσβολής εναντίας, τους πιστώς προστρέχοντας, τη αγία σου σκέπη, και των σωμάτων άμα και ψυχών, πάσι χορήγει, υγείαν δεόμεθα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

 

Ο κανών ου η ακροστιχίς. « Ελευθέριε ρύου ημάς κίνδυνων. Γερασίμου.

Ωδή Α'. Ήχος Πλ. Δ'. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν πάσαις του βίου επιφοραίς, θερμόν αρωγόν σε, κεκτημένοι παρά Θεού, πάσης λυτρωθείημεν ανάγκης, τη ση πρεσβεία σοφέ Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λιτάνευσον Πάτερ ειλικρινώς, τον πάντων Δεσπότην, ως αν λύσιν των δυσχερών, και χάριν και έλεος και ρώσιν, οι προσιόντες σοι εύρωμεν άνωθεν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Επίκουρος έσο και βοηθός, θερμότατος ρύστης,και υπέρμαχος εν παντί, ημίν Ελευθέριε παμμάκαρ, τοις ευφημούσι τους θείους αγώνας σου.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Υδάτων αύλων ζωοποιών, γλυκύρροε κρήνη, Παντευλόγητε Μαριάμ, βλύσον μετανοίας μοι τα  ρείθρα, τω προσιόντι πιστώς τη ση χάριτι.

Ωδή Γ'. Ουρανίας αψίδας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Θρασυνόμενον σφόδρα, τον δυσμενή δράκοντα,, κατά των πιστών ικετών σου, και ωρυόμενον, οίαπερ λέοντα, σύντριψον Πάτερ υψόθεν, τούτου της κακώσεως, ημάς ρυόμενος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ευσπλαγχνίας της θείας, τους οικτιρμούς, ένδοξε, ευπαρρησιάστοις λιταίς σου, ημίν υπάνοιξον, ως συμπαθέστατος, και τον κατώδυνον βίον, ημών μεταποίησον, τρόποις χρηστότητος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρωστική σου πρεσβεία, τα των ψυχών ίασαι, και τα των σωμάτων παμμάκαρ, ημών αλγήματα, και την ζωήν ημών, φόβω κυβέρνησον θείω, ως αν τω Παντάνακτι, σεμνώς λατρεύσωμεν.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Ιλαστήριον θείον, χρυσοειδές έμψυχον, ώφθης σωματώσασα Κόρη, τον ιλασμόν ημών, Χριστόν τον Κύριον διό τοις σοι προσιούσιν, αίτησαι την άφεσιν, ων εξημάρτομεν.

Διάσωσον, ω Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος Β'. Τα άνω ζητών.

Πρεσβεύειν αεί, Χριστώ τω Πανοικτίρμονι, ως Μάρτυς αυτού, και λειτουργός ευπρόσδεκτος, μη παύση Ελευθέριε, ίνα πάσης ρυσθείημεν θλίψεως,και ειρηναίαν ανύωμεν ζωήν, οι μέγαν προστάτην σε πλουτήσαντες.

Ωδή Δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Επωδύνων συμπτώσεων, και ανιαρών σκανδάλων και θλίψεων, Ελευθέριε μακάριε, τους σοι αφορώντας ελευθέρωσον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρώσιν θείαν πρυτάνευσον, τοις εν ασθενείαις δειναίς στενάζουσιν, ευπραγίαν δε και άνεσιν, τοις εν λυπηροίς του βίου κάμνουσιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Υπέρτερους ανάδειξον, εν τοις πειρασμοίς ημάς Ελευθέριε, ως αν λύσιν κομισώμεθα, παρά του Χριστού ων εσφαλόμεθα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ουρανόθεν επίβλεψον, ίδε συνηγμένους προ της Εικόνος σου, ημάς ήδη Ελευθέριε, και παράσχου πάσι τα αιτήματα.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Υψηλόν ενδιαίτημα, του Υψίστου Λόγου και Παντοκράτορος, τον πεσόντα νουν μου ύψωσον, προς υψώσεις Κόρη βίου κρείττονος.

Ωδή Ε'. Φώτισον ημάς.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ήρεμον ημών, την ζωήν και αστασίαστον, διατήρει Ελευθέριε σοφέ, εν ειρήνη και αγάπη και σεμνότητι.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Μάστιγι των σων, θεοδέκτων παρακλήσεων, τα κυκλώσαντα ημάς πλείστα δεινά, διασκέδασον εν τάχει Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Αύγασον ημίν, σελασφόροις ικεσίαις σου, ευφροσύνην και χαράν την αληθή, και την λύπην των ψυχών ημών διάλυσον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Σθένωσον Αγνή, την ψυχήν μου ασθενήσασαν ταις ποικίλαις προσβολαίς του δυσμενούς, ίνα τούτου κατισχύσω ο προστρέχων σοι.

Ωδή ΣΤ'. Την δέησιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Κατεύνασον, πειρασμών τα κύματα, τα χειμάζονταημάς ολέθριος, και προς τον εύδιον όντως λιμένα, των του Θεού θελημάτων κυβέρνησον, Ιερομάρτυς Αθλητά, τους την σην εκζητούντας αντίληψιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιάσεων, ειληφώς το δώρημα, ως λαμπρός Ιερομάρτυς Κυρίου, τα των ψυχών ημών ίασαι πάθη και των σωμάτων τους πόνους μετάβαλε, εις ευρωστίαν αληθή, μυστική επισκέψει σου ένδοξε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νοσούσι μεν, ιατήρ πανάριστος,τοις δε πάσχουσι θερμός παρακλήτωρ, και λυπουμένοις τερπνή θυμηδία, και τεθλιμμένοις σεπτόν παραμύθιον, ω Ελευθέριε γενού, ως Χριστού μιμητής γνησιώτατος.

Υπεραγία Θεοτόκε  σώσον ημάς

Δοχείον με, θεϊκών ελλάμψεων, θεοκόσμητε ναέ του Σωτήρος, Ευλογημένε Παρθένε Μαρία, δι’ εμμελείας ηθών τελειότητος, και αρετών θεουργικών τον πιστώς σε υμνούντα ανάδειξον

Διάσωσον ω Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Άχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος Β'. Προστασία των Χριστιανών.

Ιεράρχα του Σωτήρος ενθεώτατε, και γενναίε Αθλητά και Μάρτυς αήττητε, μη παρίδης σων ικετών ικέσιον ωδήν, αλλά πρόσδεξαι ως ευμενής, τας εν αιτήσει προσφοράς, των θερμώς εκβοώντων σοι. Φύλαττε πάσης βλάβης, και πάσης εχθρών μανίας, τους αιτουμένους σε πιστώς, Ελευθέριε πανεύφημε.

Προκείμενον.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού (2)

Στίχος. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Θαυμαστός ο Θεός …

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον (β'. 23 - 28 και γ'. 1 - 2)

Τω καιρώ εκείνω επορεύετο ο Ιησούς τοις Σάββασι διά των σπορίμων, και ήρξαντο οι Μαθηταί αυτού οδόν ποιείν, τίλλοντες τους στάχυας. Και οι Φαρισαίοι έλεγον αυτώ: Ίδε, τι ποιούσιν εν τοις Σάββασιν, ο ουκ έξεστι; Και αυτός έλεγεν αυτοΐς: Ουδέποτε ανέγνωτε τι εποίησε Δαβίδ, ότε χρείαν έσχε, και επείνασαν αυτός και οι μετ’ αυτού; πώς εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού, επί Αβιάθαρ του Αρχιερέως, και τους άρτους της προθέσεως έφαγεν, ους ουκ έξεστι φαγείν, ειμή τοις Ιερεύσι, και έδωκε και τοις συν αυτώ ούσι; Και έλεγεν αυτοίς: Το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον ώστε κύριος έστιν ο Υιός του ανθρώπου και του Σαββάτου. Και εισήλθε πάλιν εις την συναγωγήν. Και ην εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων την χείρα. Και παρετήρουν αυτόν, ει τοις Σάββασι θεραπεύσει αυτόν, ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. Και λέγει τω ανθρώπω, τω εξηραμμένην έχοντι την χείρα: Έγειραι εις το μέσον. Και λέγει αυτοίς: Έξεστι τοις Σάββασιν αγαθοποιήσαι ή κακοποιήσαι; ψυχήν σώσαι, ή αποκτείναι; Οι δε εσιώπων. Και περιβλεψάμενος αυτούς μετ’ οργής, συλλυπούμενος επί τη πωρώσει της καρδίας αυτών, λέγει τω ανθρώπω. Έκτεινον την χείρα σου. Και εξέτεινε και αποκατεστάθη η χειρ αυτού υγιής, ως η άλλη.

Δόξα.

Ταις του Ιεράρχου ....

Και  νυν.
  Ταις της Θεοτόκου …

Προσόμοιον. Ήχος Πλ. Β . Όλην αποθεμένοι.

Στίχος. Ελέησόν με ο Θεός ....

Πάσαις κλονιζόμενοι, επιβουλαίς του Βελίαρ, και περιστατούμενοι, ταις ευρούσαις θλίψεσιν ημάς Άγιε, τη σεπτή σκέπη σου, πίστει αδιστάκτω, καταφεύγομεν κραυγάζοντες: Πρόφθασον ένδοξε, και των θλιβερών περιστάσεων, απάλλαξον δεόμεθα, την πολυπαθή ημών ύπαρξιν, και τον πάντων Κτίστην, δυσώπει Ελευθέριε σοφέ, ίνα το πλούσιον έλεος, πέμψη ταις ψυχαίς ημών.

Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.

Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.

Ο ιερεύς:  Σώσον ο Θεός …

Ωδή Ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Υπό πλήθους πταισμάτων, συνεσχέθημεν πλήθει βιοτικών συμφορών, αλλ’ ω Ιερομάρτυς, η ση επιστασία, προφθασάτω τους δούλους σου, και λυτρωσάσθω ημάς, των νυν παρενοχλούντων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νεμομένη αθλίως, την ζωήν ημών πάσαν η της κακίας φορά, εις βάθη αθυμίας, ημών τας διανοίας, μεθιστά βιαιότατα, συ ουν ημάς εξελού, τοιαύτης τυραννίδος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ως λαμπρός υποφήτης, της εν Πνεύματι θείω ελευθερίας ψυχών, παθών των ακαθέκτων, και πόνων ανηκέστων, ελευθέρωσον άπαντας Ιερομάρτυς Χριστού, τους σε παρακαλούντας.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Νάμα θείον μοι βλύσον, χαριτόβρυτε κρήνη θεουργικών δωρεών, δροσίζον την ψυχήν μου, την καταφλεγομένην, της κακίας τοις άνθραξιν, ίνα υμνώ σε αεί, Υπερδεδοξασμένη.

Ωδή Η'. Τον Βασιλέα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Γνώμη ευθείς, εν αληθεί μετανοία, πολιτεύευσθαι ικάνωσον παμμάκαρ, ως Ιερομάρτυς, τους σε υμνολογούντας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ελευθερίαν, της εν ημίν αμαρτίας, και απάλλαξιν πάσης κακοπραγίας, πρέσβευε δοθήναι, τοις σε υμνολογούσι.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρύσαί με γλώσσης, δολιοτρόπων ανθρώπων, και στενώσεων παντοδαπών εν βίω, ίνα σε γεραίρω, σοφέ Ιερομάρτυς.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Αγγέλων δόξα, ω Υπερένδοξε Κόρη, αδοξίας με παθών των ακαθάρτων, κάθαρον τοις ρείθροις, της σης αγαθωσύνης.

Ωδή Θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Σωμάτων αρρώστιας, και ψυχών τα βάρη, τη δεδομένη σοι χάριτι σκέδασον, των την σην κλήσιν φωνούντων ω Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιλέωσαι παμμάκαρ, τοις σοι προσιούσι, τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Κύριον, ως αν της τούτον χρηστότητος απολαύσωμεν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Μη παύση εποπτεύων, και φρουρών και σκέπων, και των εν βίω δεινών εξαιρούμενος, τους σε θερμόν αντιλήπτορα ευμοιρήσαντας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ορμαίς ακατασχέτοις, προς την αμαρτίαν, κατολισθήσας Θεού απεμάκρυνα, αλλά συ με πανεύφημε επανάγαγε.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Υπέρφωτε λυχνία, του αδύτου φέγγους, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου καταύγασον, όπως φωτί του Κυρίου Κόρη πορεύσωμαι.

Ο ιερεύς θυμιά ενώ ψάλλονται τα παρόντα Μεγαλυνάρια:

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Της ελευθερίας της εν Χριστώ, τοις δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ώφθης, Σιών της ελευθέρας, αθλήσας Ελευθέριε ως ασώματος.

Πνεύματος αγίου από παιδός, πλήρης χρηματίσας, Ελευθέριε ιερέ, της ελευθερίας, της εν Χριστώ εκφάντωρ, τοις δουλωθείσιν ώφθης, φθόνω του όφεως.

Άνθος της Ανθίας της ευκλεούς, πανεύοσμον ώφθης, γεωργία ηθών σεμνών, και του Ανικήτου, του ιερού φυτεία, καρποφορήσας Πάτερ, τα υπέρ έννοιαν.

Χαίροις Εκκλησίας βάσις στερρά, και παθών Κυρίου, αφομοίωμα και εικών, χαίροις ο βραβεύων, δεινών ελευθερίαν, τοις σε παρακαλούσιν ω Ελευθέριε.

Άμωμον θυσίαν και μυστικήν, θύων τω Σωτήρι, ώσπερ θείος ιερουργός, Αυτώ προσηνέχθης, καθάπερ ιερείον, νομίμως εναθλήσας, ω Ελευθέριε.

Ήνεγκας βασάνους τας χαλεπάς, εν τη ση αθλήσει, δι’ αγάπην του Ιησού, όθεν τας οδύνας, ημών αεί κουφίζεις, τη ση επιστασία ως ιερώτατος.

Φύλαττε ατρώτους ταις σαις ευχαίς, εκ παντός σκανδάλου, και απάσης επιβουλής, του δεινού Βελίαρ, και νόσων και κινδύνων, τους σε υμνολογούντας ω Ελευθέριε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (3).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν.

Και το Απολυτίκιον του Αγίου. Ήχος Πλ. Α'.

 Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ Μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων την μακαρίαν σου Άθλησιν.

  Ο ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός …

Εν τη απολύσει το παρόν. Ήχος Β'. Ότε εκ του ξύλου.

Πάσης επηρείας και οργής, βλάβης και παντοίας ανάγκης, και περιστάσεως, πάντας ελευθέρωσον, Ιερομάρτυς Χριστού, Ελευθέριε ένδοξε, τους εξαιτουμένους, την θερμήν αντίληψιν, της προστασίας σου συ γαρ βοηθός Ορθοδόξοις, και τοις κινδυνεύουσι ρύστης, προς Θεού εδόθης Ιερώτατε.

Δίστιχον:

Παθών παντοίων ελεύθερον με δείξον Γερασιμον παμμάκαρ σοι προσιόντα.