"Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνεισάτω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι" (Μαρκ. 8,34)
Με αυτά τα λόγια απάντησε ο Χριστός στον Πέτρο, όταν εκείνος αντέδρασε που έμαθε ότι επίκειται ο επώδυνος και μαρτυρικός θάνατος του Χριστού.
Δεν αρκεί η ομολογία. Δεν πρέπει να περιμένουμε κανένα ευτυχές
τέλος ή ένδοξη αποκατάσταση χωρίς να συνοδεύεται από δυσκολίες και προβλήματα.
Ο Χριστός δήλωσε με σαφήνεια στον Πέτρο αλλά και σε όλους τους μελλοντικούς μαθητές και πιστούς ότι το μαρτύριο είναι η μόνη κληρονομιά που αφήνει σε όσους τον ακολουθήσουν, η μόνη ανταμοιβή και απολαβή. Και αυτό διότι το πάθος αποφέρει μεγάλο μισθό... ουράνιο μισθό!
Δεν είναι ανάξιο, υποτιμητικό, ατιμωτικό και καταστροφικό. Αντίθετα, όπως φαίνεται στο ευαγγέλιο και όπως αναλύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ο σταυρός είναι η δόξα του Χριστού και η δόξα των Χριστιανών.
"Όστις θέλει"
Ο Χριστός απευθύνεται σε όλους. Δεν κάνει διακρίσεις εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές. Δεν χρησιμοποιεί βία και εξαναγκασμό.
"Οπίσω μου ακολουθείν"
Να με έχει αρχηγό της ζωή του, ίνδαλμα και πρότυπό του, εμπνευστή και διδάσκαλό του, Θεό και Σωτήρα.
"Απαρνησάσθω εαυτόν"
Να αναγεννηθούμε από τον παλαιό εαυτό και όχι μόνο να τον αρνηθούμε αλλά να τον απαρνηθούμε.Να μην θέλουμε τίποτα από τις συνήθειες, τις επιθυμίες τα πάθη και τις δαιμονικές επιδράσεις εκείνου του εαυτού.
"Και αράτω τον σταυρόν αυτού"
Να σηκώσουμε τον σταυρό που μας αναλογεί όχι μια φορά και για κάποια στιγμή, αλλά συνεχώς και αδιαλείπτως. Η ζωή είναι πέλαγος και όχι λιμάνι, αγκάθι και όχι δάφνη.Τον σταυρό που ούτως ή άλλως σηκώνουμε καθημερινά με ποικίλα μαρτύρια, ποικίλες θλίψεις και μέσω του οποίου θα ανυψωθούμε και θα ευεργετηθούμε, χρειάζεται να τον υποφέρουμε αγόγγυστα.
"Και ακολουθείτω μοι"
Μόνο η συμπόρευση με τον Χριστό, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, μας καταξιώνει απέναντί του.
Ο Χριστός μας έδειξε το δρόμο.
Δε μένει παρά να τον ακολουθήσουμε με όλη μας τη καρδιά, με πίστη και υπομονή στον πόνο και τις θλίψεις που μας επιφυλάσσει η ζωή.
Η οδός είναι μαρτυρική μα η κληρονομιά Του για εμάς, αιώνια.
Αντώνιος Γ.Κ.
